در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی، در حالی که رانندگان آمریکایی با کادیلاک‌های لوکس سری ۶۲ خود که به موتورهای قدرتمند V-8 با حجم ۳۹۰ اینچ مکعب مجهز بودند، در جاده‌ها جولان می‌دادند، اوضاع در بلوک شرق بسیار متفاوت بود. در گیرودار جنگ سرد و پس از بحران موشکی کوبا که به سختی از یک جنگ تمام عیار جلوگیری شد، رانندگی با خودرو در چکسلواکی برای بسیاری از مردم خود به یک مبارزه تبدیل شده بود.
در دوران کمونیسم و اقتصاد راکد آن زمان، داشتن خودروی شخصی بسیار نادر بود. این مسئله نه تنها به دلیل هزینه‌های بالا، بلکه به خاطر صف‌های انتظار طولانی (که در برخی موارد تا ۱۵ سال به طول می‌انجامید) بود؛ چرا که شرکت‌های خودروسازی کشور، صادرات را برای کسب ارزهای باارزش در اولویت قرار می‌دادند.
اشکودا فلیشیا، نمونه بارز این وضعیت بود. تقریباً ۱۵ هزار دستگاه از این خودرو بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۴ ساخته شد که بیشتر آنها به خارج از کشور، از جمله بریتانیا و آمریکا صادر شدند. این کانورتیبل دو در شیک، در بریتانیا با قیمت ۶۳۸ پوند (حدود ۱۸۰۰ دلار آمریکا) عرضه می‌شد که حتی از فورد کورتینا ارزان‌تر بود. اما برای تعداد معدودی (که بدون شک از مقامات عالی‌رتبه حزب کمونیست بودند) که در داخل کشور یکی از این خودروها را می‌راندند، فلیشیا به همان اندازه بهترین خودروهای دیترویت، اعتبار و پرستیژ داشت.
